जा दिन मन पंछी उड़ि जैहैं।
ता दिन तेरे तन तरुवर के, सबै पात झरि जैहैं।
या देही को गर्ब न कीजै, स्यार काग गिध खैहैं।।
जिन लोगन तें नेह करतु है, तेई देख धिनैहै।
घर के कहत सवेरे काढ़ो, भूत होय धरि खैहैं।।
जिन पूतन को बहु प्रतिपाल्यो, देवी देव मनैहैं।
तेई लै बाँस दियो खोपरी में, सीस फोरि बिखरै हैं।।
अजहूँ मूढ़ करै सतसंगत, संतन में कछु पैहै।
कहे कबीर सुनो भाई साधो, आवागमन नसैहैं।।

Jaa din man panchhee udi jaihain.
Taa din tere tan taruvar ke, sabai paat jhari jaihain.
Yaa dehee ko garb na keejai, syaar kaag gidh khaihain..
Jin logan ten neh karatu hai, teii dekh dhinaihai.
Ghar ke kahat savere kaaḍho, bhoot hoy dhari khaihain..
Jin pootan ko bahu pratipaalyo, devee dev manaihain.
Teii lai baans diyo khoparee mein, sees fori bikharai hain..
Ajahoon mooḍh karai satasangat, santan mein kachhu paihai.
Kahe kabeer suno bhaaii saadho, aavaagaman nasaihain..