जनम तेरा बातों ही बीत गयो,
तूने कबहुँ न कृष्ण कहयो।

1. पाचँ बरस का भोला-भाला, अब तो बीस भयो,
मकर पचीसी माया कारण, देस बिदेस गयो।

2. तीस बरस की अब मति उपजी, लोभ बढ़े नित नयो,
माया जोरी लाख करोरी, अजहुँ न तृप्त भयो।

3. वृद्ध भयो तब आलस उपजी, कफ नित कंठ रहयो,
संगत कबहुँ न तूने कीनी, बिरथा जनम लियो।

4. ये संसार मतलब का लोभी, झूठा ठाठ रचियो,
कहत कबीर समझ मन मूरख, तू क्यूँ भूल गयो।

janam teraa baaton hee beet gayo,
tune kabahun na kriṣṇa kahayo.
1. Paanch baras kaa bholaa-bhaalaa, ab to bees bhayo,
makar pacheesee maayaa kaaraṇa, des bides gayo.
2. Tees baras kee ab mati upajee, lobh baḍhe nit nayo,
maayaa joree laakh karoree, ajahun na tript bhayo.
3. Vriddh bhayo tab aalas upajee, kaf nit kanṭh rahayo,
sangat kabahun na toone keenee, birathaa janam liyo.
4. Ye sansaar matlab kaa lobhee, jhooṭhaa ṭhaaṭh rachiyo,
kahat kabeer samajh man moorakh, tu kyoon bhool gayo.