पंडित वाद कहन ते झूठा,
राम कहा जगत गति पावै खांड कहा मुख मीठा।

1. पावक कहा जीभ जे दाजे, जल कहा प्यास बुझाई,
भोजन कहा भूख जे भागै, तौ दुनिया तर जाई।

2. नर के संग सुवा हरि बोलै, हरि परताप न जाने,
जो कबहूं उड़ जाये जंगल में, तौ हरि सुरति न आने।

3. साची प्रीत विषै माया सूं, हरि भगतन सूं हांसी,
कहै कबीर प्रेम नहीं उपजयौ, बांधयो जमपुर जासी।

Pandit vaad khn te jhuthaa,
Raam khaa jgat gati paavai khaand khaa mukh mithaa.

1. Paavk khaa jibh je daaje, jl khaa pyaas bujhaaee,
Bhojn khaa bhukh je bhaagaai, tau duniyaa tr jaaee.

2. Nar ke snga suvaa hri bolai, hri prtaap n jaane,
Jo kbhun ude jaaye jngal men, tau hri surti n aane.

3. Sachi prit visai maayaa sun, hri bhgatn sun haansi,
Khai kabir prem nhin upjyau, baandhyo jmpur jaasi.