अवधू अमल करै सो पावै ।

जौ लग अमल असर न होवै, तौ लग प्रेम न आवै । टेक 
बिनु खाये फल स्वाद बखानै, कहत ना सोभा पावै ।
बिनु गुरु ग्यान गाँठ के हीना, निज की वस्तु भुलावै ॥ १ 

आँधर  हाथ लिये वर दीपक, कर परकास दिखावै । 
औरन  आगे  करे  चांदनी,  आप  अंधेरे   धावै ॥ २ 

आँधर आप आँधर दस गोहने, जग में गुरु कहावै । 
मूल महल की खबर न जानै, औरन  को भरमावै ॥ ३ 

लै   अमृत  मूरख  रेंड सींचै, कल्पवृक्ष   बिसरावै ।
ले ले  बीज ऊषर  में  बोवै, पाहन  पानी  नावै ॥ ४  

लागी  आग  जरे  घर आपन, मूरख  घूर  बुझावै ।   
पढ़ा गुणा  जो पंडित भूला, वाको  को समझावै ।। ५

कहैं  कबीर  सुनो  हो  गोरख, यह  संतन  भावै । 
है कोड़ सूर पूर  जग  माही, जो यह  पद  अर्थावै ॥ ६

Avadhoo amal karai so pavei .

Jau lag amal asar na hovei, tau lag prem na aavei . Tek
Binu khaaye fal svaad bakhaanei, kahat na sobha pavei .
Binu guru gyan gaanth ke hina, nij ki vastu bhulavei ॥ 1

Aandhar haath liye var deepak, kar parakaas dikhaavei .
Auran aage kare chandni, aap andhere dhavei ॥ 2

Aandhar aap aandhar das gohane, jag mein guru kahaavei .
Mool mahal kee khabar na jaanei, auran ko bharamavei ॥ 3

Lei amrit murakh reind sinchei, kalpaveiksh bisaravei .
Le le beej Ushar mein bovai, paahan panie navei ॥ 4

Lagi aag jare ghar aapan, murakh ghur bujhavei .
Padha gunaa jo pandit bhula, vaako ko samajhavei 5

Kahein kabir suno ho gorakh, yah santan bhaavei .
Hai kod soor poor jag mahi, jo yah pad arthaavei ॥ 6