मन तू मान शब्द उपदेसा ।
सार शब्द अौ गुरुमुख बानी, ताको गहो संदेसा । टेक
जाहि तत्व को मुनिवर खोजै, ब्रम्हादिक सो ग्यानी ।
सोई तत्व गुरु चरनन लागे, भक्ति हेत कर प्रानी । १
प्रथमे दया दीनता आवे , हाँसी मिथ्या त्यागी ।
आतम चीन्ह परातम जाने, सदा रहे अनुरागी । २
सब्दप्रतीत अौ सब्दकसौटी, निसदिन बिरह बिरागी ।
जहँ को अर्थ तहाँ को बूझै, जहँ लागी तहँ लागी । ३
कहैं कबीर यह तन जो बूझै, मानै सीख हमारी ।
काल दुकाल तहाँ नहिं व्यापै, सदा करौं रखवारी । ४
man tu maan shabd updesaa .
Saar shabd aau gurumukh baanee, taako gaho sandesaa .
jaahi tatv ko munivar khojai, bramhaadik so gyaanee .
Soii tatv guru charanan laage, bhakti het kar praanee . 1
prathme dayaa deentaa aave , haansee mithyaa tyaagee .
Aatam cheenh paraatam jaane, sadaa rahe anuraagee . 2
sabdaprateet aau sabdakasauṭee, nisdin birah biraagee .
Jahn ko arth tahaan ko boojhai, jahn laagee tahn laagee . 3
kahain kabeer yah tan jo boojhai, maanai seekh hamaaree .
Kaal dukaal tahaan nahin vyaapai, sadaa karaun rakhavaaree . 4
